“Ik bied je een volledige portfolio aan ter waarde van 1600,- waar jij natuurlijk niets voor hoeft te betalen”, “Ja we gaan shooten en als ik het werk verkoop dan verdien jij er ook aan natuurlijk, ik exposeer binnenkort in New York en Milaan.”, “Ons bureau heeft contacten bij alle modemerken en we garanderen zeker opdrachten maar vanwege dit netwerk en omdat we in jou gaan investeren vragen we wel inschrijfgeld.” of “Ik ben een internationaal erkende (stylist, fotograaf, art-director, make-up artist). Het is nu nog even investeren maar ik kan je in contact brengen met mijn netwerk.”

Moet ik nog even doorgaan? Wat is dat toch dat er nog steeds zoveel mensen zijn die smoesjes gebruiken om samenwerkingen aan te gaan. Modellen worden gelokt met de mooiste verhalen die vrijwel altijd vol leugens zitten. De ene belofte is nog mooier dan de anderen. Vaak is het dat de mensen die deze beloftes maken erg vol van zichzelf zijn. Zodra je gaat vragen voor meer informatie is de kans groot dat je dit niet krijgt en wordt je afgebekt “nou dan niet, voor jou honderd anderen, ik heb ze in de rij staan voor mij.” en ze blokkeren je ook nog.

Wat nog verwonderlijker is, is het feit dat veel anderen mensen hier nog steeds intrappen. Het zou zomaar waar kunnen zijn. Deze fotograaf, stylist of wie dan ook zou wel eens jou doorbraak kunnen zijn. Maar als je een beetje met een frisse blik naar het werk van dergelijk personen kijkt is in de meeste gevallen dit nog niet volwassen genoeg om op nationaal of internationaal niveau serieus te nemen (heb ik geloof ik netjes verwoord). Je kunt ook niets terugvinden op Google. En dat is toch vreemd want je zou denken dat iemand die echt op de kaart staat, die een groot netwerk heeft van modemerken, galeries of publicaties toch ook wel zichtbaar zou zijn. Zeker als ze zo’n groot ego hebben dan zorgen ze er best wel dat andere dat te zien krijgen.

Bedenk hoe het zou kunnen dat die beroemde fotograaf met internationale galeries toch wel een mooie site zou moeten hebben en dat er persberichten te vinden zijn. Dat die stylist die zoveel connecties heeft met de modewereld dan toch ook op iedere mode event te zien is omringt door grote namen. Dat het internationale modellenbureau toch die klanten die ze hebben wil laten zien. Gek he, want dat is vrijwel nooit het geval. Begrijp me niet verkeerd hier. Er zijn bekenden goede namen die je best verder kunnen helpen maar die lopen er niet te koop mee. Ze kijken wel uit Bureau’s boeken je omdat ze je kunnen verkopen. Een fotograaf met een opdracht huurt je in. Die stylist die jou graag wil in een samenwerking komt echt wel met die opdrachtgever zijn naam.

Als ik naar mezelf kijk als fotograaf dan heb ik nog nooit in mijn gehele loopbaan op dat gebied bullshit verkocht. En ja ik heb best wel een mooi netwerk. Maar waarom zou ik die gebruiken om bijvoorbeeld modellen voor mijn lens te krijgen. Dat doe ik liever met een leuk idee, mijn werk en soms echt wel die betaalde opdracht. Ik heb die bullshit niet nodig “hey meisje, kom voor mij werken. Ik ben een internationaal bekende fotograaf. Ik kan je beroemd maken…… maar ik ben lief voor jou dus dan verwacht ik wel dat jij dat voor mij bent…”. Ik zou het niet eens durven zeggen. Wat een bullshit.

Dus waar wil ik heen met dit verhaal. En dit kan ik niet vaak genoeg zeggen tegen iedereen. Modellen, maar ook anderen in de business. Doe onderzoek. Vraag door. Gooi eens een naam op Google. Doe navraag bij anderen en vraag hun mening. Ga niet zomaar voor de mooie verhaaltjes en gouden bergen. Want ‘If it is to good to be true, it usually is.

Slik geen bullshit!