Er is een mooi spreekwoord. Als de berg niet tot Mohammed komt, zal Mohammed tot de berg gaan. Wat wil zeggen dat je genoegen moet nemen met wat er beschikbaar of mogelijk is. Vaak krijg ik beteuterde opmerkingen van beginnende fotografen als ze mijn foto’s zien. “Ja maar jij hebt een studio met allemaal professionele spullen, dat is voor mij als beginnende fotograaf niet te doen”. Het klopt dat ik een studio heb. Die deel ik overigens met twee andere fotografen waardoor de kosten iets leuker zijn, maar het vraagt inderdaad wel wat meer apparatuur en aankleding. Maar ook al heb ik een eigen ruimte, toch ga ik ook op pad. Niet alleen om de beperking van een studio te ontsnappen maar ook omdat ik soms iets wil wat eenvoudigweg niet in mijn studio kan.

Motordromen

Ik had een model die ik heel graag wilde fotograferen. Een mooi donker getinte dame die gek is van motoren maar er zelf geen heeft. Dus ik dacht, laat ik eens een shoot met haar doen op een vette motor. Maar mijn studio bevindt zich op de eerste etage. Er is geen lift en een machine van rond de 300 kilo de trap op tillen zag ik even niet gebeuren. Mijn vorige studio had een volledige loods met kraan waar zelfs een auto naar binnen kon, maar helaas heb ik die niet meer. Dus dan maar naar de berg. Ik ging een beetje speuren naar mogelijkheden en trof redelijk bij haar in de buurt een bedrijfje die zelf custom bikes maakt. Kleine werkplaats en showroom. Dus contact opgenomen met de eigenaar en uitgelegd wat ik graag wilde doen; bij hem in de zaak fotograferen. Geen probleem. Ik zou wel de boel een beetje ombouwen maar ook dat was geen punt. Nu had ik gezien dat het geen enorm grote locatie was en ik wilde wel een specifieke foto maken.

Apparatuur

Ik had een kleine flitserset meegenomen, 2x 150 Watt Falcon Eyes. Echt een beginnersetje dat ik altijd standby heb. En daarnaast twee statieven met een dwarsligger en een zwart doek. Dit doek heeft een breedte van 2.70m. Je zal zo lezen waarom dit een uitdaging is maar toch ook een hulpmiddel. Ik had ook een van mijn favoriete make-up artist gevraagd. Bewust een die met donkere huid kon werken. Aangekomen in de zaak kon ik gelijk aan de slag. Ik had al een mooie custom bike gezien. Gevoelsmatig zei het mij dat dit hem was. Paars met wit. Ik bouwde de zwarte achtergrond op en plaatste mijn licht. Ik ging overigens fotograferen met een 40mm lens. Die gaf mij net iets meer ruimte om alles er op te zetten. En nu wachten tot model uit de visagie kwam. Ondertussen kletsen met de eigenaar over zijn werk.

Niet genoeg zwart

Toen het model klaar was en ze de uitgezochte kleding aan had, kon ik haar neerzetten. Je ziet op de foto die nog niet bewerkt is, dat het zwart van de achtergrond doek niet de volledige lengte van de motor afdekt. Ik wist dat dit zou gebeuren. Maar toch heeft het geholpen. Ik zorgde er voor dat het wel achter het model zat. Het voordeel van een strakke motor is namelijk de strakke vormen. Iets wat met Photoshop prima op te lossen valt. Ik plaatste ook bewust geen tegenlicht. Ik heb hier kritiek op gekregen maar ik heb er voor gekozen om zowel model als motor uit het zwart te laten komen en deels ook opgeslokt te laten. Het mocht van mij dus een beetje donker zijn. Dus een flitser op model van links voor en een op de motor van de andere kant zodat wel het geheel uitgelicht zou zijn maar er ook lichtafval zou zijn aan de onderkant.

Lijnen en vormen

En dan fotograferen. Ik moest letten op de lijnen van de bike en de houding van het model. De lijn van het frame moest gelijk lopen aan de pose van haar been. Ik kon al in mijn camera zien dat ik nog wel aardig wat te doen had in de nabewerking. Nu moet ik daarbij wel zeggen dat ik het liefst zo min mogelijk aan nabewerking doe. Maar soms kan het niet anders. Soms weet je vooraf dat je een en ander anders moet oplossen. In dit geval alleen het zwart van de achtergrond. Soms kun je dit oplossen met alleen licht maar de ruimte was dit keer beperkt waardoor dit niet mogelijk was.

Kijk verder

Als bonus heb ik model en een motor ook nog in de kleine werkplaats gefotografeerd. Een beperkte ruimte met vooral heel veel verschillende kleuren. Ik zag al dat die kleuren niet mijn foto zouden bepalen. Zwart-wit zou veel mooier zijn en zou er voor zorgen dat zowel model als motor er uit zouden springen. De motor in kwestie was nog niet af, steeksleutel en werkplaats vertelde dus het verhaaltje waardoor dit dus geen belemmering is geworden. Ik had eigenlijk al de paarse motor op zwart en de werkplaatsfoto was een extraatje.

Conclusie

Zo zie je dat het niet hebben van een studio geen belemmering moet zijn en er soms zelfs er voor kan zorgen dat je iets niet kunt maken. Die motor had ik echt de trap niet op gekregen. Bedenk dat als je fotografeert met flitslicht, dit licht de baas is. Dit wil zeggen dat je omgevingslicht kunt negeren waardoor je dit soort foto’s eigenlijk overal kunt maken. Vaak laten mensen zicht beïnvloeden door de omgeving. Een lelijke ruimte is niet direct einde project. Maar bedenk dat je onderwerp, in dit geval model en motor, het middelpunt van de foto vormen. De rest is bijzaak en kun je wegwerken. Het is maar wat je wil laten zien. En laat je vooral niet tegenhouden om dit soort foto’s te maken omdat je geen studio hebt. Begin voor de grap eens met een zwarte doek en een auto, gewoon op straat. Kijk hoe ver je kunt komen. Het is een beetje als mensen die een huis gaan kopen en het huis niet nemen omdat ze het behang niet mooie vinden of de bank niet hun smaak. Prik door de belemmering heen en zie het grote plaatje. En laat vooral de beperking in je voordeel zijn.

De foto’s

Voor het gemak heb ik bij dit verhaal ook de onbewerkte foto’s geplaatst zodat je een beetje een idee hebt hoe ik in dit geval van ruw naar het uiteindelijk resultaat ben gekomen.

Model: Mriemrca Merisier
Mua: Sherina Tjah
Met dank aan: Jordy’s Chopper Shop