Ik denk dat een van de eerste horror films die ik in de bioskoop heb gezien de film “Alien” moet zijn geweest van Ridley Scott. Een, voor die tijd, vernieuwende film die science fiction combineerde met horror. De film is duister en laat veel aan de fantasie over. Ridley Scott maakt ook heel mooi licht. Zijn latere films getuigen hiervan. Reden misschien dat deze film een van mijn favorieten is geworden en ik er eigenlijk altijd wel iets mee wilde doen. Nu, jaren later, kan dit via mijn fotografie.

Kleien

Ik wilde het horror sfeertje van de originele film gebruiken maar er een nog iets gruwelijkere draai aan geven. Waarom zou dat beest niet gewoon via een makkelijke weg naar buiten komen. Dus ik begon te bedenken, creëren en plannen. Het leuke van dit soort fotografie is dat je heerlijk je eigen fantasie kunt los laten. De grens ben je zelf de rest is slecht invulling. Ik begon dus met ontwerpen en bouwen. Ik had tenslotte een monster nodig. Met Super Sculpey begon ik met modeleren. Dit is een soort klei op kunstofbasis. Het droogt niet uit dus je kunt het blijven vormen tot je tevreden bent en het dan harden in de oven. Het voordeel is dat het heel eenvoudig werkt en je zeer kleine details kunt maken die met normale klei niet lukken. Het resultaat was een huidkleurig beest.

Kleuren

Het vinden van de juiste kleuren was de volgende stap, nu werk ik hierin op gevoel. Veel mengen en door elkaar gebruiken van tinten (groen, bruin, grijs, koper en zwart). Drybrush werkt heel mooi door vrijwel geen verf op de kwast te doen en met de bijna droge kwast te borstelen. Er blijft dan verf achter op de uitstekende delen waardoor je een organisch effect krijgt. Uiteindelijk had ik een mooie Alien. Naast het beest fabriceerde ik ook nog kleine tentakels. Mijn plan was om het dier via de mond van het model te laten ontsnappen en tijdens deze gruwelijke actie een spoor van verwoesting achter te laten in hals en wangen. Het ettertje wil gewoon zo snel mogelijk naar buiten.

Model

Nu klinkt dit allemaal heel leuk maar hoe vind je vervolgens mensen die gek genoeg zijn om mee te werken aan een dergelijk project. Het grappige is dat er genoeg modellen hiervoor in de rij staan. Het is vreemd en anders dan regulieren fotoshoots en veel modellen vinden het leuk om mee te werken om zo eens iets anders in hun portfolio te hebben. Het helpt ook dat ik een fantastische makeup artist ken die dit soort fotografie net zo leuk vind als ik. Iemand die net zo veel van horror houdt als ik. Samen met Simone Harms die deze make-up deed, heb ik de shoot verder tot stand gebracht.

Neem de tijd

De shoot begon redelijk op tijd. Je moet er rekening mee houden dat bij dit soort sessies het model vrij lang onder handen moet worden genomen. Naast de basis makeup heb je de special effect makeup. Het aanbrengen van de tentakels door de huid heen met huidlijm en latex. Het scheuren van huid. Nepbloed op de juiste plekken en er een kloppende geheel van maken. Het voordeel is dat je als fotograaf dan heel veel tijd hebt om het licht en de rest van de setting goed te zetten. Ik wilde niet veel afleiding rond het model en alle aandacht op gezicht, de actie en de expressie. Mijn ervaring is dat de totale tijd van een dergelijke sessie gelijk is aan gemiddeld ieder andere shoot. Maar dat de tijd voor makeup veel langer is dan die van het uiteindelijke fotograferen zelf. Denk aan drie uur makeup en een uur fotograferen.

Instellingen

Nadat ik het model op een krukje had gezet en wat proef opnames had gemaakt, mocht ze het beest in haar mond nemen. Ik had met aardappelzetmeel wat slijm gemaakt en hier weer draden nepbloed doorheen laten vloeien wat we aanbrachten op het dier. Een enkele flits met softbox van opzij zorgen voor een enge sfeer. Ik gebruikte hiervoor een 150W Falconeyes flitser op ½ van de sterkte. Ik wilde donker en schaduw en deze kleine set zorgt altijd voor mooi licht. De camera zelf had ik op ISO100, F9.0 en een sluitertijd van 1/125 met een 100mm lens. Vrij standaard dus. Wel alles geschoten met RAW om naderhand meer onder controle te hebben bij nabewerking. Een achtergrond met textuur zorgen voor de kilte in de foto. Het licht liet ik van opzij komen en een beetje van boven. Zo kan het model haar blik naar boven en naar het licht houden. Ook stond het licht vrij dicht op het model, ongeveer een 50cm tussen softbox en gezicht.

Bloed, zweet en tranen

Nu moet ik het model heel veel credit geven. Sharin zat ongeveer 2 uur in makeup. Kreeg vervolgens theaterbloed in haar mond, neusgaten, handen en gezicht. Het droop overal langs haar. Vervolgens mocht ze het beest in haar mond nemen. Ook daar werd weer bloed op gesmeerd zodat het er lekker vanaf droop. Theaterbloed is veilig maar het smaakt een beetje vies en het kleeft. En achteraf is het flink boenen met zeep. Ook latex op de huid is vrij pijnlijk om weer weg te halen, het neemt haartjes mee van de huid. Hou hier dus ook rekening mee. Alles wat je aanbrengt moet er ook weer vanaf en het welzijn van het model staat altijd voorop al kan een beetje afzien nooit kwaad. Ook het beest in haar mond begon na een tijdje zwaar te worden. All heb ik geprobeerd het licht te houden, het is toch een gewicht voor je onderkaak. Dus veel pauzeren kan geen kwaad.

Nabewerking

Voor het gemak fotografeer ik dit soort series naar mijn laptop via tethering dus een verbinding tussen camera en computer. Op die manier konden we allemaal direct zien wat er gebeurt en was het voor het model eenvoudiger om haar uitdrukkingen en poses neer te zetten. Dergelijke manier van fotograferen is ook heel fijn omdat iedereen ziet wat er gemaakt wordt en dat geeft vertrouwen en extra plezier. Je ziet gelijk het resultaat.
Uiteindelijk heb ik nog wat bewerking op de foto’s losgelaten. Contrast en scherpte omhoog. Meer zwart in de foto en de kleurtemperatuur naar groen geschoven. Hierdoor werden de warme foto’s wat kouder en donkerder hetgeen bijdraagt aan de sfeer. Wees niet bang om hier te experimenteren, duw de bewerking instellingen een lekker voorbij het veilige. Pas wel op met filters. HDR en de vaste filters van Photoshop kunnen je beeld teniet doen. Verder zit er geen manipulatie van het beeld in. Ik overwoog nog om extra bloedspetters te monteren maar dit werd niet mooi en heb ik laten zitten. Hou het eenvoudig is dan soms beter.

Conclusie

Nu is dit slechts een voorbeeld van wat je kunt neerzetten met horror en fantasie. Je ziet het vraagt wel wat voorbereiding maar ik vind dit zelf al een groot deel van het plezier. Langzaam werken naar een eindresultaat. Soms kan deze voorbereiding maanden tijd vergen, de juiste locatie vinden, attributen vinden, investeren in materiaal. Je moet het er wel voor over hebben. De mensen om dit samen mee neer te zetten vind je vrij eenvoudig, want veel vinden het gewoon leuk om te doen. Ik heb al in een vorig blog over Horror fotografie geschreven dat je in dit genre eigenlijk heel ver kunt gaan. Bloed, kettingzagen, messen, gruwelijke verminkingen, demonen, zombies en ga zo maar door. De grens is je eigen fantasie en ik geef toe dat het persoonlijker is dan bijvoorbeeld naakt of erotische fotografie, je geeft namelijk een stukje van je donkere fantasie bloot. Maar als je dat overwonnen hebt en de mensen in je omgeving weten dit te accepteren, dan is het een heel leuk en creatieve stijl om eens te ontdekken.

Model: Sharin Antens
Make-up Artist: Simone Harms

Met dank aan Roel de Rooij