Kleren maken de man. Ik denk dat die uitspraak wel klopt. Loop je in een vale spijkerbroek en t-shirt dan loop je niet zomaar een de boardroom binnen van een grote organisatie. Dan trek je een pak aan. Dat wil niet zeggen dat je dan ook op dat niveau kunt meepraten.

Dat gaat denk ik ook op voor fotoapparatuur. Ik zie heel vaak fotografen met enorme dure lenzen en camera’s maar het werk wat ze er mee maken is nog lang niet op het niveau dat je kunt spreken van topfotografie of kwalitatief hoogstaand werk. Maken de camera en lenzen de fotograaf? Nee. Wat iemand een goede fotograaf maakt is het in staat zijn om kwalitatief werk te maken met de middelen die je hebt. Ik geef toe dat een fijne camera wel een verschil kan maken. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat mijn eerste camera mij tegenhield om de echt mooie platen te maken en vooral om een stap te zetten in de professionele fotografie.

Mijn eerste

Ik begon ooit met een Fujifilm finepix. Ik weet het type niet eens meer. Leuk camera voor het beginners werk. Vakantie foto’s. Kiekjes van mijn zoontje. Prima. Maar op een mooie dag op een strand was ik omringd door andere fotografen van een foto vereniging. Gezamenlijk mochten we een model vastleggen. Ik merkte om mij heen snel klikkende camera’s. En terwijl ik nog bezig was met mijn eerste instelling was het model al bezig met de pose voor de volgende foto op aanwijzen van de andere fotografen. Kortom. Tempo, snelheid maar ook mijn gevoel van zelfverzekerdheid werden flink op de proef gesteld. Tijd dus voor een nieuwe camera. Nu had ik ook niet de loterij gewonnen dus was het kritisch kijken naar wat goed bij mij paste. Mijn keuze viel op een Canon 550D. Mooi begin model waar ik mijn eerste echte foto’s mee maakte en waarmee ik ook de stap naar studio werk ging zetten. Waarom Canon? Mijn zus had een Nikon en ik vond de knopjes en de feeling wat te fijn. Ik heb grote handen en ik zocht een robuuste camera. Ik hou van een gewicht in mijn handen. Maar verder. Geen echte voorkeur. Beide merken maar ongetwijfeld ook andere merken werken prima. Maar Canon werd het voor mij.

Studio

De eerste lenzen waren dat wat er bij de set zat die ik kocht. Een standaard zoomlens 70mm tot 120mm en een 55mm. Mooi om te starten. Van mijn vriendin kreeg ik een degelijke Canon 100mm Macro lens. Dat werd echt mijn lens waar ik vrijwel alles mee deed en gek genoeg nog steeds mijn favoriete lens. Met die Canon 550D heb ik aardig wat werk gemaakt. Werk waar ik tevreden over ben. Maar op een dag mocht ik samenwerken met een bevriende fotograaf. Hij had echt professionele modellen geregeld. Hij werkte met pro flitsers en ik wist dat als ik een stap wilde zetten naar een hoger niveau ik ook met mijn camera wilde meegroeien. Ik kocht een Canon 60D. Prima voor mijn budget en perfect voor het werk wat we gingen doen. Met die camera heb ik een flinke tijd gewerkt. Nog altijd met mijn favorieten 100mm lens. Met die camera heb ik toch wel een flinke tijd gewerkt en is nog steeds mijn backup. Ook begon ik toen met mijn eigen studio. Ik bemerk dat veel fotografen heel erg opkijken naar fotografen met een eigen studio. Maar dat is geheel ongegrond. Natuurlijk kost het geld maar we spreken hier niet over kapitalen. Ik heb mijn studio in een oude school via een bedrijf die aan tijdelijke verhuur doet waardoor de kosten heel erg meevallen. Ook deel ik mijn ruimte met een collega fotograaf wat als voordeel heeft dat ik huur, papier en de koffie kosten kan delen. En het is een kwestie van goede afspraken maken over het gebruik van elkaars spullen.

Flitsers

Maar een studio heb je niet zonder flitsers. Ik begon ooit met een kleine startset van Falcon Eyes. Twee 150watt ss-150D flitsers. Prima voor thuiswerk of als locatieset. Nog steeds maak ik daar mooi werk mee. Dus logische voor mij dat ik in mijn studio ook voor dit merk ging. Ik heb nu twee TF400A flitsers en een TF600A flitser van Falcon Eyes. Een paar softboxen en een beautydish. Achtergrond papier tegen de muur en ook maak ik gebruik van doeken. Van jutte dat ik gekocht heb op de markt, tot professionele achtergrond doeken. Ik merk dat het vaak niet gaat om wat je hebt maar vooral om wat je er mee doet. Vergis je niet hoor. Ik vind het heel fijn om een eigen studio te hebben maar eigenlijk kun je iedere ruimte omtoveren tot een studio omgeving. Op marktplaats vind je wel een bankje voor een zitje. Een werkblad tegen de muur met een spiegel en je hebt een visagie plekje. Als je geen aparte ruimte hebt om te verkleden dan een kamerscherm.

Werk met wat je hebt

Nu ben ik een vrij pragmatisch fotograaf. Ik werk niet met een lichtmeter die ik eigenlijk niet nodig vindt als je digitaal werkt. Voordeel is wel dat ik direct kan zien wat ik maak via mijn iPad. Dus foto maken, licht bijstellen, weer een foto en zo langzaam werken naar het beeld wat ik wil neerzetten. Ik heb in een eerder blog geschreven dat je als fotograaf als eerste moet leren om te kijken en dan pas begint met fotograferen. Een talent wat je gaandeweg kunt ontwikkelen. Zien wat je licht doet. Weten wat je camera kan en zo je foto opbouwen. Techniek zie ik als ondergeschikt aan mijn wens. Het maakt ook dat je leert improviseren. Dan maar geen peperdure lens of flitser set. Werken met wat ik heb en daar het uiterste van eisen. Weet dat ik het leuk vind om hele sets te bouwen. Ik sleep soms de gekste dingen mijn studio in. Oude bomen, kunstsneeuw, aarde, bladeren, stukken oud hout en ga zo maar door. Hiermee probeer ik realistische settings te maken. Maar ook een eenvoudig kleurtje op de achtergrond en een enkele flitser kan mooie resultaten geven. Bedenk wel vooraf wat je wil neerzetten. Soms is een hoekje in de studio al voldoende voor die ene foto en gebruik ik de oude gordijnen die er nog hangen. De vieze kelder onderin het pand of gewoon de saaie gang als achtergrond.

Het gaat niet om het juiste gereedschap

Op dit moment werk ik met een Canon 6D. De 100mm lens gebruik ik nog steeds en is door het fullframe aspect van de 6D nu een 70mm lens geworden (ongeveer). Dat maakt het nog steeds een perfecte lens voor datgeen wat ik maak. Er staat niet veel op mijn verlanglijst. Een extra flitser misschien om wat meer flexibiliteit te hebben. Enkele statieven mogen vervangen worden, die dingen slijten nu eenmaal. En heel misschien nog wat softboxen en reflectoren. De grap is dat wat ik nu gebruik prima werkt. Natuurlijk komt er altijd weer nieuw en beter op de markt maar de vraag is of je het ook werkelijk nodig hebt. Ik zie veel fotografen helemaal losgaan op dure camera’s, lenzen en flitsers maar die weinig investeren in de kennis om goed te fotograferen. Duur en uitgebreid wil niet altijd zeggen dat je dan ook kwalitatief goede foto’s maakt. Ja ok, de pixels zullen mooi van kleur zijn en je foto scherp maar maakt dat nu echt de foto? Bedenk dat een foto nog altijd voor en achter de camera gemaakt wordt en niet in de camera. Ofwel de camera is slechts een stuk gereedschap en je kunt een hele dure hamer kopen en gouden spijkers, als je niet kunt timmeren dan komt er echt geen mooi huis.