Ik stapte het uitzendbureau binnen. Ik was opzoek naar werk en de naam van het bureau sprak mij wel aan. Ik werd netjes ontvangen, kreeg een bak koffie en vulde netjes al mijn gegevens in. Er kwam een aardige dame naar mij toe die de verdere intake met mij deed. Wat had ik ervoor gedaan als eerder werk. Wat zocht ik voor werk en wat vooral niet. Nadat ze alle verdere gegevens had genoteerd en ingevoerd vertelde ze me dat het uitzendbureau wel wat voorwaarden had en of ik deze wilde doorlezen en ondertekenen.
1. Ik mocht alleen werk aannemen van dit uitzendbureau. Als ik werk ergens anders zou vinden dan zou ik dit niet mogen aannemen.
2. Er was inschrijfgeld maar als ze werk zouden vinden dan was dit natuurlijk snel terugverdiend. En ik zou daarvoor wel in hun bestand komen.
3. Ik mocht alleen werken met de opdrachtgevers en bedrijven waar zij zaken mee deden. Echter konden ze natuurlijk geen werkgarantie geven maar slechts een intentie. Kortom, ze zouden hun best doen.
4. Hobbies, een beetje in de avonduren bijklussen of nevenactiviteiten moest ik staken. Ik mocht alleen voor hen werken.
5. Mijn CV moest wel worden bijgewerkt. Hiervoor zou ik worden doorverwezen naar hun eigen consultant. Kosten hiervoor zouden voor mij zijn maar ja, het zou misschien wel voor werk zorgen. Misschien.
Ik denk dat iemand met een gezond verstand zich niet zou inschrijven bij een dergelijk uitzendbureau. Maar als je nu een het woordje uitzendbureau vervangt voor modellenbureau, models agency of model management dan twijfelen we opeens of het wel klopt en gaan we met sommige, zoniet alle punten akkoord als model. Da’s toch gek he.